Ναός Αναλήψεως του Κυρίου 

Το εξωκκλήσι της Αναλήψεως του Κυρίου βρίσκεται ανατολικά του Χριστού σε σχετικά κοντινή απόσταση από τον επαρχιακό δρόμο Χριστού-Μεταξοχωρίου, απ᾽ όπου δύσβατο κατηφορικό μονοπάτι οδηγεί σ᾽ αυτό. Είναι μονόχωρος καμαροσκεπής ναός με πολύ μεγάλο ύψος, που κτίστηκε στα τέλη του 19ου αι., σε επαφή με τον φυσικό βράχο στον οποίο εφάπτεται όλος ο βόρειος τοίχος του. Η εγχάρακτη κτητορική επιγραφή στο παράθυρο του νότιου τοίχου στο απλό λίθινο πλαίσιο, ανάμεσα σε ανάγλυφο σταυρό σε κυκλικό πλαίσιο, έχει εγχάρακτη την επιγραφή «21 Μαΐου 1895». 

Αρχιτεκτονικά και ο ναός αυτός, όπως και του Μιχαήλ Αρχαγγέλου εντός του οικισμού, μιμείται τον εκλεκτικιστικό ρυθμό του τέλους του 19ου αιώνα, αλλά προφανώς κτίστηκε λαϊκότροπα από ντόπιους τεχνίτες. Το λιθόκτιστο πλαίσιο της κεντρικής θύρας που κοσμεί την είσοδο της νότιας όψης είναι περίτεχνο και αναπτύσσεται σε ζώνες με ημικιονίσκους, παραστάδες και εξέχονται γείσα. Κοσμημένο με ανάγλυφη διακόσμηση σε μορφή φύλλων δάφνης είναι και το οξυκόρυφο με διπλή καμπυλότητα τόξο πάνω από τη θύρα. Οι έντονα αετωματικές επιστέψεις του ανατολικού τοίχου κοσμούνται με κυκλικό φεγγίτη λιθόγλυπτο σχηματίζοντας περίτεχνο ρόδακα και απολήγουν στα άκρα σε απλό αέτωμα. Αξιοπρόσεκτο είναι και το διάτρητο λιθόγλυπτο φωτιστικό αγιοθύριδο στην κόγχη του ιερού βήματος με δικτυωτή διακόσμηση.

Περίτεχνο είναι και το πρόσφατα συντηρημένο και στερεωμένο μονόλοβο κωδωνοστάσιο, που υψώνεται στον νότιο τοίχο ανατολικά της θύρας εισόδου και στηρίζεται στον τοίχο διώροφου οικοδομήματος, μέσα στο οποίο οδηγούσε η νότια είσοδος του ναού, αλλά και η ανεξάρτητη δυτική είσοδός του. Το κτίσμα, εντοιχισμένο και αυτό στο κοίλωμα του βράχου σε δύο επίπεδα, αποτελούσε κατοικία του εύπορου κτήτορα του ναού Χατζη-Μιχαήλ Παπαδοπετράκη (1851-1923), ο οποίος με δαπάνες του οικοδόμησε τον ναό και τα γύρω απ᾽ αυτόν οικοδομήματα που χρησιμοποιούσε ως τόπο κατοικίας και ασκήσεως. Στο υπέρθυρο της λίθινης κεντρικής εισόδου του οικοδομήματος υπάρχει απλός λιθόγλυπτος σταυρός, όπου έχει χαρακτεί το έτος ολοκληρώσεως των εργασιών 1897 και τα αρχικά ΤΤΤ ΔΤ [Τ(ΟΥ) Τ(Ο) Τ(Ο) (ΣΧΗΜΑ) Δ(ΑΙΜΟΝΕΣ) Φ(ΡΙΤΤΟΥΣΙ)]. 

Στο εσωτερικό ο ναός εντυπωσιάζει λόγω του ύψους του, προφανώς για να καλυφθεί το μεγάλο κενό που δημιουργεί το κοίλωμα βράχου. Το τέμπλο είναι απλό, χωρίς ιδιαίτερο σκάλισμα και μόνο στις επιστέψεις των κολονών, ζωγραφισμένο στα μεγαλύτερα μέρη του. Περίτεχνα και επιχρυσωμένα είναι μόνο τα λυπηρά, ενώ οι δεσποτικές και οι εικόνες του δωδεκάορτου έχουν αντικατασταθεί με νεώτερες, οι οποίες λόγω των ιδιαίτερων κλιματολογικών συνθηκών έχουν σχεδόν καταστραφεί. Στη δυτική όψη υπάρχει κλειστή σήμερα θύρα, που παλαιότερα επικοινωνούσε εσωτερικά με το οικοδόμημα δυτικά του ναού, την οποία χρησιμοποιούσε ο μονάζων κτήτορας και προσκυνητής των Αγίων Τόπων, που μετά την επάνοδό του από την Αγία Γη έκτισε ως τάμα τον ναό και τα περικείμενα κτίσματα. Χαρακτηριστική είναι και η εγχάρακτη επιγραφή γύρω από το λίθινο πλαίσιο της Πρόθεσης στο ιερό βήμα, όπου αναγράφεται «ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥ ΔΟΥΛΟΥ ΣΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ».

Ο κτήτορας ήταν ενταφιασμένος με την αδελφή του Αρετή, ανατολικά στον περίβολο του ναού πίσω από το ιερό βήμα. Αργότερα τα οστά τους τοποθετήθηκαν σε νέο τάφο αριστερά της κεντρικής θύρας στον περίβολο, σύμφωνα με νεώτερη και κακόγουστη τσιμεντένια επιγραφή. Ανατολικά υπάρχει και δεύτερος τάφος στον οποίο είναι ενταφιασμένος ο Γεώργιος Σταυρακάκης, ανηψιός του κτήτορα, από την οικογένεια του οποίου αγοράστηκε το οικόπεδο για να οικοδομηθούν ο ναός και τα παρακείμενα κτίσματα. Στον αρχικό τάφο του κτήτορα έχει ενταφιαστεί ο επίσης ανηψιός του Εμμανουήλ Δασκαλάκης.